Krant van de aarde | Kropjesdag (column)

Als Aaltje schrijf ik sinds november 2011 elke twee maanden een column over mijn eigen voedseldilemma's voor de Krant van de Aarde.

KROPJESDAG
(Krant van de Aarde) Bestaan ze echt? Mensen die liever een voorgebakken pannenkoek uit de magnetron eten dan eentje die oma met een zwiep vanuit de pan op je bord gooit. Of die de smakeloze gele reepjes die net zo plastic ogen als hun verpakking écht verkiezen boven een stuk boven je bord dwarrelende vers geraspte Parmezaan. Tijd voor een opvolging van de antipakjesdag op 4 december. Pleidooi voor een kropjesdag en meer van dat soort pakjezakjeloze dagen.

Lees hier mijn laatste column 'Aaltje' in de Krant van de Aarde.


Eerdere columns
Vettebekkenpret
Alles met bot, mag je met je handen eten. Dat was van de vele eetregels bij ons thuis de duidelijkste. Klip en klaar: bij kip en karbonade kluiven! Mijn broers hielden niet zo van vet en al helemaal niet van kluiven (watjes), dus ik viel in de prijzen als er een kip op tafel kwam. Zij het droge witte borststuk en ik de poten en de vleugels! Mmm. Vettebekkenpret.
Maar wat moet je met zo’n eetregel buitenshuis; laat je daar ook het bestek liggen? Lees hier de hele column.

Het gekwelde midden
Ik hou van dieren én van vlees. Kan dat wel? De mens mag dan een moreel wezen zijn, in ons denken over dieren is vaak weinig consequentie te vinden.
De antrozoöloog Hal Herzog verdeelt de mensheid in zijn boek ‘We aaien ze, we haten ze, we eten ze’ in drie groepen. Tussen de uitersten van gewetenloze vleeseters die het niet boeit hoe een dier heeft geleefd en de extreme idealisten is er een grote groep mensen zoals hij en ik. Morele watjes die het goed bedoelen. Inconsequente twijfelaars met slappe knieën die tot halfbakken compromissen komen. Niet elke dag vlees, bijvoorbeeld. Of wel dode dieren eten, maar dan alleen als ze biologisch zijn vertroeteld.
Mensen, die leven in het ‘gekwelde midden’. We worstelen daar wat af met ons schuldgevoel. Lees hier de hele column.